Dinle
Değerli okurlarım Kurban Bayramı’nı idrak ettik… Öncelikle geçmiş bayramınızı kutlar,
bayramın evlerimizde ve ülkemizde huzur getirmesini dilerim!
Anadolu’nun ulularından mutasavvıf ve şair Hacı Bayram-ı Veli, ne güzel söylemiş:
“Bayramî imdi Bayramî imdi / Bayram edersin yâr ile şimdi”
İmdi; artık, şimdi, o halde anlamına gelmektedir.
Bayram
Bayram millî veya dinî bakımdan önemi olan ve kutlanan günlerdir. Bazen özel olarak
kutlanan günlere de bayram denilmekte. Bayram gibi, bayram yeri gibi deyimlerini
insanlarımız çok sık kullanmaktadır.
Bilge/rehber insanlar, öğüt vericiler bayramda -asil bir davranış olarak- kırgınlıkların
sonlandırılmasını tavsiye etmekteler. Bunlara canı gönülde katılıyorum. Ama bu tavsiyeleri
akraba ve arkadaşlar ile sınırlı tutmayalım daha da genişletelim derim.
Yar ile… Yâr; dost, arkadaş anlamında olmakla birlikte daha geniş olarak sevilen ve sevgili
olarak da açıklanmaktadır. Zaten arkadaş da birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren
kimselerden her birine denilmektedir.
Bayram vesilesi daha şefkatle bakalım çevremize. İnsan sevgisini kalplerimizin taa derinlerine
kadar yerleştirmeye çalışalım. Şair Bedri Rahmi Eyüboğlu (1911 – 1975) ne güzel söylemiş:
“Yâr yoluna dökülmedik dilleri neyleyim / Yâr yâr / Seni kara saplı bir bıçak gibi sineme
sapladılar.”
İnsan sevgisini merkeze alan bir anlayışı bayram vesilesi ile yaymaya gayret edelim. Bunu
başarabiliriz! Çünkü yeryüzüne bayram imdi.
Hatıralar
Anadolu insanı asırlardır süzüle gelen irfan ile sevgi iklimini kurmayı başarmıştır.
Küçüklüğüm farklı etnik ve mezhepten insanların yaşandığı bir ortamda geçti. Rahmetli
dedelerimin ikisi de dini bütün insanlardı.
O zamanlar kalacak yer sorunu olduğunda evlerinde köylerden gelen bu farklı insanları ve
çocuklarını eğitim hayatında misafir etmişlerdi. Memlekete gittiğimde dedenizin evinde
kalarak okula devam ettim diye anlatanlara rastlarım.
Merhum babam ve annem o günün şartlarında uzun süreli formal bir eğitim alamamışlardı.
Ama bu güzel insanlar bayram günleri temizlik, hediyeleşme, ziyaret adabını kısaca bayramı
saygı ve sevgi içerisinde nasıl kutlanacağını yaşayarak örnek olmuşlardı.
Bu insanlar irfan sahibi dertli ve bir kültürü yaşatmayan çalışan insanlardan öğüt almışlardı:
Derd ü gam ile doluydu gönülleri. Ve de “Yandı bu gönlüm yandı bu gönlüm / Yanmada
derman buldu bu gönlüm” diye bilmişlerdi…
Şimdilerde şehirler daha da gelişti, insanlar daha fazla eğitim aldı, zenginlik arttı, daha lüks
evlerde yaşanmaya başlandı! Ama sevgi ve şefkat ikliminde aynı seviyeyi yakalayabildik mi?
Diyeceksiniz ki modern zamanlar…
Modern zamanlar
Modern zamanlar bizi insanlığımızdan uzaklaştıracaksa buna hep birden itiraz etmeliyiz.
Bu noktada Martin Lings’i anmamak mümkün mü?
Martin Lings’in "Ey insanlar! Modern dünya size insanlığınızı, erdemlerinizi kaybettirmesin.
Semavî âlem içinizde, arayın bulacaksınız, kapıyı vurun, açılacaktır."
Belki de “Yirminci Yüzyılda Bir Veli” kitabını yazan Martin Lings gibi bu bayramda
haykırmalıyız: "Ey insanlar! Modern dünya size insanlığınızı kaybettirmesin.”
Modern dünyaya bir cevap olarak insan, kendini gerçekleştiren (alperen/derviş/bilge vs) bir
duruşa sahip olmalı! İçimizdeki alemi keşfetmeli, kendini tanımalı… Üretmeli, acılarında
olumlu bir anlam çıkartmalı, kendine/insanlığa şefkatle bakabilmeli… Belki de bunun tam
zamanı, şimdi bayram!
Son söz: Yâr ile dolu gönüller mutlu olur.
